Furosemidum Polpharma tabletki - działanie, dawkowanie, cena, refundacja (2024)

Substancją czynną preparatu jest furosemid, substancja osilnym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Furosemid powoduje zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonów sodu ichloru, co skutkuje nasileniem wydalania sodu ichloru zmoczem izwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu iwapnia. Furosemid nazywany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa wobszarze pętli nefronu (tzw. pętli Henlego). Dodatkowo, działanie furosemidu prowadzi prawdopodobnie do rozszerzenia naczyń krwionośnych izmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest wleczeniu nadciśnienia tętniczego iobrzęków.

Początek działania moczopędnego pojawia się 0,5–1 godziny po doustnym przyjęciu preparatu iutrzymuje się zwykle przez 6–8 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po kilku dniach stosowania preparatu.

Preparat jest wskazany:

• udorosłych idzieci wleczeniu obrzęków związanych zzastoinową niewydolnością serca, zmarskością wątroby ichorobami nerek, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych osilnym iszybkim działaniu

• udorosłych wleczeniu nadciśnienia tętniczego (głównie wskojarzeniu zinnymi lekami przeciwnadciśnieniowymi).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.

Nie możesz także stosować preparatu, jeżeli występuje uCiebie:

• hipowolemia lub odwodnienie

• bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca zbezmoczem, niereagujące na furosemid

• niewydolność nerek skutkiem zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi

• niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową

• ciężka hipokaliemia

• ciężka hiponatremia

• stan przedśpiączkowy lub śpiączka związane zencefalopatią wątrobową.

Nie stosować ukobiet wokresie karmienia piersią.

Nie stosować wciąży oile wopinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne (wyłącznie leczenie krótkotrwałe).

Niektóre choroby iinne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. Wpewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Szczególny nadzór lekarski konieczne jest uchorych:

• zniedociśnieniem tętniczym

• zjawną lub utajoną cukrzycą – konieczne jest regularne oznaczanie stężenia glukozy we krwi

• na dnę moczanową – konieczne jest regularne oznaczanie stężenia kwasu moczowego we krwi

• zzaburzeniami woddawaniu moczu (np. wprzypadku rozrostu gruczołu krokowego lub zwężenia cewki moczowej) – furosemid może być stosowany wyłącznie wtedy, gdy zapewniony będzie niezaburzony odpływ moczu, ponieważ wprzeciwnym wypadku nagły napływ moczu może powodować zatrzymanie moczu znadmiernym rozszerzeniem pęcherza

• zhipoproteinemią związaną np. zzespołem nerczycowym (działania niepożądane furosemidu mogą ulec nasileniu, np. jego ototoksyczność); wymagana jest ostrożność podczas dostosowywania dawki

• zzespołem wątrobowo-nerkowym (marskość wątroby zjednoczesnym pogorszeniem czynności nerek)

• uktórych spadki ciśnienia tętniczego mogą prowadzić do wystąpienia udaru mózgu lub zawału serca (np. chorzy zzaburzeniami ukrwienia mózgu lub zchorobą niedokrwienną serca).

W trakcie leczenia może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze powodujące zawroty głowy, omdlenia lub utratę świadomości. Dotyczy to szczególnie osób wpodeszłym wieku, przyjmujących leki mogące powodować niedociśnienie tętnicze oraz osób, których stan zinnych powodów zagrożony jest ryzykiem niedociśnienia tętniczego.

Furosemid jest lekiem silnie działającym imoże powodować odwodnienie zzawrotami głowy ioszołomieniem. Wleczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego furosemid może być stosowany tylko uchorych zprawidłową czynnością nerek itylko po indywidualnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza.

Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może powodować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej. Wokresie stosowania preparatu konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów (potasu, sodu, wapnia, magnezu ichlorków) iparametrów równowagi kwasowo-zasadowej oraz stężenia kreatyniny, mocznika, kwasu moczowego iglukozy. Należy także regularnie kontrolować morfologię krwi.

Szczególnie starannie należy monitorować chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń elektrolitowych, wtym chorych zdodatkową utratą płynów (np. zpowodu wymiotów, biegunki czy intensywnego pocenia się). Należy wyrównać hipowolemię iodwodnienie oraz zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej ikwasowo-zasadowej. Wrazie potrzeby, lekarz zaleci tymczasowe przerwanie stosowania furosemidu.

U dorosłych zmniejszenie masy ciała wywołane nasilonym wydalaniem moczu nie powinno być większe niż 1kg na dobę. Nadmierne odwodnienie może prowadzić do zapaści sercowo-naczyniowej ipowikłań zatorowo-zakrzepowych.

W przypadku małego stężenia sodu we krwi przesączanie kłębuszkowe może ulec zmniejszeniu. Normalizacja stężenia sodu może pozwolić na wznowienie moczopędnego działania furosemidu.

Stosowanie furosemidu może prowadzić do hipokaliemii; dlatego wokresie jego stosowania zalecana jest dieta odużej zawartości potasu.

W przypadku wystąpienia hipowolemii lub odwodnienia równoległe przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może powodować wystąpienie ostrej niewydolności nerek.

Zwiększone wydalanie moczu wokresie stosowania furosemidu może powodować niedobory tiaminy (witamina B1). Niedobory tiaminy mogą powodować zaburzenia czynności serca. Należy zadbać ouzupełnienie niedoborów tiaminy.

Stosowanie furosemidu może być związane znasileniem lub aktywacją tocznia rumieniowatego układowego.

Informacje dodatkowe opozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby znietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może upośledzać sprawność psychofizyczną iograniczać zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania urządzeń imaszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, amoże zaszkodzić Twojemu zdrowiu iżyciu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się zlekarzem.

Dorośli:

Początkowo 40–80 mg 1raz na dobę, rano; następnie wzależności od potrzeby, lekarz zwiększy lub zmniejszy dawkę początkową. Ustaloną dawkę podtrzymującą przyjmuje się zgodnie zzaleceniami lekarza, 1–2 razy na dobę, co 2. dobę lub przez 2–4 kolejne dni każdego tygodnia.

W długotrwałym leczeniu obrzęków dawka podtrzymująca wynosi zwykle 40–80 mg na dobę. Wleczeniu ciężkich obrzęków dawka maksymalna wynosi 600 mg na dobę w3–4 dawkach podzielonych. Wprzewlekłej niewydolności nerek stosowano dawki do 1,5 g na dobę.

Dzieci:

Preparatu nie należy stosować uniemowląt idzieci, które nie potrafią połknąć tabletki.

W każdym przypadku lekarz ustali dawkowanie indywidualnie (zwykle 1–3 mg/kg masy ciała 1raz na dobę). Dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę, niezależnie od masy ciała dziecka.

W leczeniu długotrwałym należy stosować najmniejsze skuteczne dawki.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji zlekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku wokresie ciąży lub wokresie karmienia piersią skonsultować się zlekarzem iwyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia ikorzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś wciąży lub planujesz ciążę, poinformuj otym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować wciąży, oile wopinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeżeli wocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem, lekarz może zalecić krótkotrwałe stosowanie furosemidu zzachowaniem odpowiednich środków ostrożności. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka wTwoim przypadku!

Nie stosować ukobiet wokresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza owszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również otych, które są wydawane bez recepty.

Inne leki moczopędne (diuretyki oszczędzające potas, inhibitory anhydrazy węglanowej) stosowane równolegle zfurosemidem nasilają jego działanie moczopędne. Wprzypadku ich stosowania, konieczne jest dostosowanie dawkowania furosemidu przez lekarza.

Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren, amiloryd) stosowane równolegle zfurosemidem zmniejszają wydalanie potasu wmoczu izapobiegają wystąpieniu hipokaliemii.

Preparat może powodować zmniejszenie stężenia potasu we krwi iw ten sposób nasilać toksyczność stosowanych równolegle glikozydów nasercowych (np. digoksyny) izwiększać ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Preparat może wpływać na działanie stosowanych równolegle leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, takie jak np. tubokuraryna).

Furosemid może nasilać działanie teofiliny.

Furosemid może zmniejszyć oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.

Równoległe stosowanie preparatu zkortykosteroidami może powodować zatrzymanie sodu.

Równoległe stosowanie preparatu zkortykosteroidami, kortykotropiną (ACTH), karbenoksolonem, lukrecją, beta2–sympatykomimetykami, amfoterycyną B, reboksetyną lub lekami przeczyszczającymi zwiększa ryzyko hipokaliemii imoże ją nasilać.

Preparat zmniejsza wydalanie litu imoże nasilać jego działania toksyczne. Nie zaleca się równoległego stosowania furosemidu isoli litu. Wrazie konieczności takiego leczenia skojarzonego, powinno ono być prowadzone wwarunkach szpitalnych, gdzie stężenie litu będzie odpowiednio monitorowane, aw razie potrzeby dawki litu zostaną zmniejszone.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny imoże być konieczne, aby lekarz dostosował ich dawkowanie. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle zlekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, neuroleptyki, barbiturany, opioidy, baklofen), może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego.

U chorych przyjmujących furosemid, rozpoczęcie stosowania lub zwiększenie dawki inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) czy antagonistów receptora angiotensyny II (sartany) zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz ryzyko ostrej niewydolności nerek. Dlatego lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania leku moczopędnego na 2–3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE lub sartanów (także przed planowanym zwiększeniem ich dawki).

Należy zachować ostrożność, jeżeli diuretyki stosowane są równolegle zniesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (w tym np. indometacyna, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen), ponieważ leki te mogą osłabiać moczopędne iprzeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków oraz powodować zaburzenia czynności nerek izwiększać ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek.

Preparat może nasilać działanie salicylanów, co może prowadzić do wystąpienia zatrucia salicylanami.

Preparat nasila toksyczne działanie na słuch (działanie ototoksyczne) antybiotyków aminoglikozydowych (np. kanamycyny, neomycyny, wankomycyny), kwasu etakrynowego iinnych leków ototoksycznych. Może to prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń słuchu.

Preparat nasila toksyczne działanie na nerki (działanie nefrotoksyczne) cefalosporyn iinnych antybiotyków, które mogą działać toksycznie na nerki. Mogą rozwinąć się zaburzenia czynności nerek.

Furosemid może nasilać ostotoksyczne inefrotoksyczne działanie cisplatyny.

Równoległe stosowanie cyklosporyny ifurosemidu może zwiększać ryzyko zapalenia stawów wprzebiegu dny moczanowej.

Nie jest wskazane stosowanie furosemidu jako leku moczopędnego uosób zgrupy wysokiego ryzyka wystąpienia nefropatii na skutek podania środków cieniujących (kontrast wtrakcie badań radiologicznych).

Jak każdy lek, również Furosemidum Polpharma, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one uwszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są zreguły większe, niż szkody wynikające zpojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, wtym objawowe, hipowolemia, odwodnienie, znaczne odwodnienie, zwłaszcza uosób wpodeszłym wieku, zwiększenie stężenia kreatyniny itrójglicerydów we krwi. Często: hipokaliemia, hiponatremia, hipochloremia, zwiększenie stężenia cholesterolu, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi inapady dny moczanowej. Zaburzeniom elektrolitowym mogą towarzyszyć: zwiększone pragnienie, splątanie, bóle głowy, kurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia żołądkowe. Możliwe także: zasadowica metaboliczna, hipokalcemia, hipomagnezemia, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, hiperglikemia, rzekomy zespół Barttera. Mogą wystąpić: zaburzenia hematologiczne (zagęszczenie krwi, małopłytkowość, eozynofilia, zmniejszenie liczby krwinek białych i/lub granulocytów, niedokrwistość aplastyczna ihemolityczna, zahamowanie czynności szpiku), encefalopatia wątrobowa uchorych zniewydolnością wątroby, parestezje (zaburzenia czucia takie jak uczucie kłucia, mrowienia), zawroty głowy, omdlenie, utrata przytomności (w tym skutkiem objawowego niedociśnienia tętniczego), bóle głowy, niepokój ruchowy, niewyraźne widzenie, widzenie wżółtym kolorze, szumy uszne, zaburzenia słuchu, głuchota (niekiedy nieodwracalna), niedociśnienie tętnicze (w tym omdlenia, utrata świadomości, niedociśnienie ortostatyczne), zapalenie naczyń, zakrzepica, nudności, wymioty, kurczowe bóle brzucha, biegunka, brak łaknienia, zaparcia, podrażnienie żołądka, zastój żółci, żółtaczka, zwiększenie aktywności aminotransferaz, sporadycznie ostre zapalenie trzustki, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zaburzenia kontroli glikemii uchorych na cukrzycę, wydalanie glukozy zmoczem, nasilone wydalanie elektrolitów zmoczem, częstomocz, nasilenie dolegliwości uchorych zutrudnionym odpływem moczu (w tym zatrzymanie moczu), śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, gorączka, osłabienie, reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid, pokrzywka, wysypka, świąd, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa iJohnsona, ostra uogólniona krostkowica, wysypka polekowa zeozynofilią iobjawami narządowymi. Możliwe reakcje anafilaktyczne irzekomoanafilaktyczne. Stosowanie furosemidu może być związane znasileniem lub aktywacją tocznia rumieniowatego układowego.

Stosowanie preparatu uwcześniaków zwiększa ryzyko przetrwania przewodu tętniczego Botalla.

Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza wprzypadku współistniejącej niewydolności nerek oraz uosób przyjmujących równolegle inne leki odziałaniu ototoksycznym; może wystąpić nieodwracalna głuchota.